Het komt in drieën

Je kent het misschien wel dat patronen zich laten zien, zodra je ruimte en even afstand neemt. Dit ervaarde ik van de week. Heerlijk in de leesstand (althans, wanneer Moon dat toeliet) ontvouwde zich een langzaam thema 'vragen'. Hier lees ik 'De Kracht van Ervaring' van Sietske Dijkstra (aflevering #20), en ze schrijft over belichaming en nog zoveel meer, maar dit bleef plakken: 'langzame vragen'. En ik merk dat in gesprek met haar hier op het Griekse eiland afgelopen zomer, we telkens een laag dieper kwamen. In het beantwoorden van elkaars vragen ontvouwde zich een nieuw 'weten', ook voor mijzelf. Alsof de vraag een nog onbekend luikje opende en een frisse windbries bracht.

En dat bracht mij weer terug naar het mooie gesprek dat ik had met Peter Rombouts (aflevering #39) over hoe antwoorden in de vragen ontstaan. Hij danst vragen "omdat je dan in het woordenloze bent - zeker als je jezelf kan ontslaan van oordelen, gedachtes, verplichtingen."

Kunstbrief See All This bracht het laatste puzzelstukje. Met de aankondiging voor hun wintereditie nam gastcurator David Whyte mij mee in een zee van verwonderingen door zijn transformatieve vragen, die ik in mijn ritueel meteen integreerde!

You don’t ask a beautiful question with your strategic mind. That’s needed, but the last place it gets articulated.

You ask it with your body. You ask it with your longing.

And you can ask a beautiful question in complete silence with no verbalization whatsoever, just in the way you’re paying attention.”

— David Whyte

Deze wereldwijd geliefde Ierse-Yorkshireman, dichter, spreker en reiziger nodigt je met kunst, poëzie en literatuur uit op een reis die zowel intiem als universeel is. Ik bewonder zijn werk omdat het belichaming spreekt, ademt en ruikt. Gevoed door de natuur, het natuurlijke en thema's als moed, vriendschap, verlangen en het onbekende omarmen. Davids woorden helpen je herinneren dat je zelfs in je diepste eenzaamheid niet alleen bent.

Ik ben het meest gecharmeerd van de manier waarop hij vragen stelt. Of zoals hij ze noemt – uitnodigende vragen (Invitational questions). Gedurfd en doordacht. Stil en opwindend. Moedig en verfrissend, alsof je je hand uit het autoraam steekt en de wind streelt terwijl je de bries inademt.

Mocht je deze man niet kennen, dan zijn er vele manieren om zijn werk eigen te maken.

• Je kunt beginnen met zijn populaire gesprek met Krista Tippet van On Being te luisteren over The Conversational Nature of Reality.

• Als je iets korts wilt, lees zijn gedichten; Self Portrait vind ik een mooie.

• In voor iets meer ervaring? Probeer dit meditatieve verhaal over hoe we de plekken worden waar we van houden – die rustgevende stem doet het voor mij goed.

• En je hebt natuurlijk zijn geprezen TED Talk over A lyrical bridge between past, present and future (het herhalen van regels is een poëtische conventie)

• Of... je kunt gewoon David aanzetten die zijn gedicht Sweet Darkness voorleest (de laatste zin is mijn levensmantra).

Anything or anyone that does not bring you alive is too small for you.

— David Whyte

David Whyte, wie?

”Een mooie vraag begint je identiteit te vormen.
Blijf vragen, en voor je het weet leef je een ander leven, ontmoet je nieuwe mensen en ga je gesprekken aan die je in richtingen leiden die je eerder niet had gezien. Als we oprecht vragen, geeft het antwoord uiteindelijk een gevoel van thuiskomen bij iets heel vertrouwds, maar ook verrassends.”

~~~ David Whyte ~~~

Mooie vragen

Het groot deel van mijn leven is een reeks pelgrimstochten en zoektochten (geweest) om vragen te beantwoorden. Zoals Zora Neale Hurston schrijft: 'Er zijn jaren die vragen stellen, en jaren die ze beantwoorden.' Ik ben zeer bedreven in het eerste en al een tijdje probeer ik elk jaar een woord eigen te maken (huidig ​​woord ligt nog te marineren na mijn nieuwjaarsritueel).

Een mooie vraag is een gamechanger; een vraag die je oproept om op te letten. Het opent een deur om je diepste verlangens en waarheden te verwoorden en je wakker te maken in een zee van hoe gaat het met je? Het brengt je naar een grens waar diepere intimiteit mogelijk is met jezelf, de persoon die vraagt ​​en de wereld. Ingrediënten voor een mooie vraag, die een écht gesprek mogelijk maken, zijn:

aanwezigheid + kwetsbaarheid + een échte uitnodiging

Therefore, at any time of life, follow your own questions; don’t mistake other people’s questions for your own. — David Whyte

1. Waar kan ik me vol overgave voor inzetten?
   
   DW: ‘Dit is een gesprek dat we op elk moment in ons leven met onszelf moeten voeren, maar zo vaak niet willen aangaan. We komen er wel aan toe, zeggen we, als de kinderen groot zijn, als er genoeg geld op de bank staat, als we met pensioen zijn, misschien wel als we dood zijn; dan zal het makkelijker zijn. Maar we moeten het nu vragen: waar kan ik me nu met heel mijn hart voor inzetten?’
   
   

2. Oogst ik van het levensseizoen van dit jaar?
   
   DW: ‘Ik geloof dat de meeste mensen vier of vijf jaar achterlopen op de curve van hun eigen transformatie. De verleiding is groot om te blijven op een plek waar we ons eerder comfortabel voelden, waardoor het moeilijk wordt om te bewegen naar de grens waarop we ons nu werkelijk bevinden. Mensen komen meestal pas bij deze grens wanneer ze een verschrikkelijk verlies hebben geleden, zijn ontslagen, of wanneer een ander trauma hun verhaal openbreekt. Dan kunnen ze dat verhaal niet langer vertellen. De truc is om het gesprek in te halen en erbij te blijven – waar ben ik nu? – en ervoor te zorgen dat we ons niet laten afleiden van wat er daadwerkelijk om ons heen gebeurt.’
   
   

3. Ben ik te stug in mijn relatie tot tijd?
   
   DW: ‘In Ierland, waar ik veel tijd doorbreng, zeggen ze: “Het ding met het verleden is dat het niet het verleden is.” Soms vergeten we dat we niet hoeven te kiezen tussen het verleden, het heden of de toekomst. We kunnen al deze niveaus tegelijk beleven. Als je een prachtige herinnering aan je kindertijd hebt, zou die in je moeten leven. Als je een uitdagende relatie met een ouder hebt, zou dat nu deel moeten uitmaken van je identiteit, zowel in je sterke als in je zwakke punten. De manier waarop we anticiperen op de toekomst vormt onze identiteit nu. Te letterlijk genomen kan tijd te dwingend zijn. We zijn nooit één ding; we zijn een gesprek — met alles wat we zijn geweest, alles wat we nu zijn en elke mogelijkheid die we in de toekomst kunnen zijn.’

Mooi hoe de cirkel dan weer rond is, en deze derde vraag ook verwijst naar wat Peter Rombouts noemt, "Tegelijkertijddiertjes". Inderdaad wij kunnen al die niveaus's van verleden - heden - toekomst tegelijk beleven en we hoeven niet te kiezen! Wow

In wezen is het leven een voortdurend vertrekken en aankomen, vragen en antwoorden schrijft See All This . Bovenstaande drie 'mooie vragen' van David Whyte heb ik uit hun nieuwsbrief, en je kan de overige 4 vragen vinden in hun meest recente winternummer. (Ik schrijf hierover omdat ik de vragen mooi vind en wat ze creëren met dit platform een warm hart toedraag)

 De mens is een tegelijkertijd dier.  Wij kunnen totaal de slappe lach krijgen terwijl  we op een begrafenis van iemand zijn. Terwijl als je er naar kijkt. Dan zou je zeggen. Hoe kan dat nou? Want het is al verdrietig. Hoezo ga je nou zitten lachen?

Hetzelfde geldt voor emoties van blijdschap. Die door tranen van verdriet heen schijnen. Dat kunnen wij. Wij zijn tegelijkertijd. Nog los van het feit dat we allemaal meerdere dingen zijn. We hebben meerdere identiteiten — Peter Rombouts

Nog meer vragen

1. Welke onderwerpen stonden voor mij centraal in 2024?

2. Was er een uitdagend moment dit jaar? Wat deed ik, waar was ik, wat deed mijn lichaam en hoe voelde ik mij?

3. Was er een memorabel moment dit jaar? Wat deed ik, waar was ik, wat deed mijn lichaam en hoe voelde ik mij?

4. In welke rol(len) ben ik afgelopen jaar van betekenis geweest? Wie was ik aan het zijn?

5. Waar stapte ik meer in mijn gewenste ik het afgelopen jaar?

6. Indien een woord voor het jaar 2024; reflecteer op hoe dit woord van betekenis is geworden (mindmap, collage, dagboekelementen, liedjes, work in progress)

Afgelopen jaar

Komend jaar

De drie vragen van David hielpen mij al aardig op weg om in een freewrite flow te raken, te schrijven en mijn diepere verlangens aan te wakkeren.

Echter koester ik ook een somatisch verlangen, en hebben onderstaande vragen die kwaliteit voor mij nog meer naar voren gebracht tijdens mijn nieuwjaarsreflectiemoment. Ik mix and match nou eenmaal graag ;P

Weet dat als je eenmaal begint, er ook meer volgt. De vragen bieden slechts een ingang en paden dienen zich vanzelf aan. Sommigen duidelijk afgebakend met een paaltje, andere zacht ingetrapte mospaadjes of versperde waterwegen die je een nieuwsgierige koers doen volgen. Wat je opschrijft hoeft niet logisch te zijn, probeer eens zonder redactie je sensaties, gedachtes, bewegingen, woorden, zinnen, steekwoorden, geluiden te laten komen.

1. Welke ervaring of herinnering wil ik in mij laten leven komend jaar?

2. Waar kan ik me met heel mijn hart voor inzetten?

   1. wat wil ik meer ervaren in het komende jaar?

   2. Hoe wil ik op komen dagen dit jaar?

   3. Hoe wil ik mij voelen dit jaar?

3. Als het goed voelt, maakt een lijst van ervaringen die je wil meemaken op basis van wat je meer wil voelen/ervaren/zien/doen. Voor de richtlijn kun je 10 dingen opschrijven.

4. Als dat gewenste gevoel mijn lespraktijk vormgeeft, wat wil ik leren en afleren?

5. Als dat gewenste gevoel mijn vrije tijd vormgeeft, wat wil ik meemaken? Hoe zou ik mijn tijd indelen?

6. Als dat gewenste gevoel jouw sociale leven vormgeeft, met wie wil ik zijn? Aan wie wil ik geven?

7. Indien een woord voor het jaar 2025; verzamel (ik werk met post it's) kernelementen van wat je hebt opgeschreven, en beweeg op jouw ritme langs deze woorden. Luister vooral naar je lijf waar brengt het je aandacht naartoe? (Duurt bij mij vaak enkele weken om het woord echt te kiezen, soms valt het in een keer. Laat het marineren, helemaal prima :)